Μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση φοιτητικοί σύλλογοι και φορείς αντιδρούν με καταλήψεις και κινητοποιήσεις στο "νεό νόμο πλαίσιο" που πρόκειται να έρθει. Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει όπως καταγγέλουν είναι ένα πανεπιστήμιο πλήρως εναρμονισμένο στους νόμους της αγοράς.Μερικές πτυχές που πρόκειται να έχει το νομοσχέδιο με δικά μου σχόλια:
Καταργείται το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων:
Όργανα συνδιοίκησης όπως η σύγκλητος και οι Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων, αντικαθίστανται από τα Συμβούλια Διοίκησης. Σε αυτά περιλαμβάνονται επιχειρηματίες, μάνατζερ και «υψηλού κύρους» στελέχη πανεπιστημίων του εξωτερικού. Με αυτό τον τρόπο αποκλείουν τη συμμετοχή των φοιτητών που είχαν δικαίωμα λόγου και ψήφου.
Οικονομική αυτοτέλεια των Πανεπιστημίων- ιδιωτικοποίηση:
Το κράτος προσπαθεί να αποσυρθεί από φορέας παροχής της γνώσης και να παραμείνει ως φορέας πιστοποίησης της.
Η λειτουργία του «νέου Πανεπιστημίου» θα καθορίζεται πλέον όχι από τις ανάγκες της ακαδημαϊκής γνώσης άλλα από τις ανάγκες τις αγοράς. Τα πανεπιστήμια-επιχειρήσεις θα υπογράφουν με το κράτος συμφωνίες ή θα αναζητούν χρηματοδότηση από χορηγίες ιδιωτών ( με ποίο όφελος άραγε;) και με βάση αυτές θα χρηματοδότούνται. Οι συμφωνίες αυτές και τα κριτήρια χρηματοδότησης θα καθορίζονται βέβαια από τους επιχειρηματίες που θα μετέχουν στην διοίκηση. Αυτό σημαίνει πως όσα ιδρύματα δεν τηρούν τις συμφωνίες, μεταβάλλοντας το πρόγραμμα σπουδών τους ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και των εκάστοτε χορηγών, ( π.χ ποιός θα χρηματοδοτεί μια έρευνα για τα μεταλλαγμένα; αυτός που θα ζημιωθεί οικονομικά από τα αποτελέσματά της;) είτε θα επιβάλουν δίδακτρα σε μεταπτυχιακά άλλα και σε προπτυχιακά προγράμματα σπουδών είτε θα οδηγούνται σε οριστικό κλείσιμο.
Κατάργηση τμημάτων- κατάτμηση του πτυχίου:
Η εισαγωγή των φοιτητών/τριών θα γίνεται σε σχολές και όχι σε τμήματα. Δηλαδή πλέον δεν θα υπάρχουν ενιαία ανά γνωστικό αντικείμενο πτυχία αλλά θα κυνηγούν οι σπουδαστές πιστωτικές μονάδες για τον φάκελο πιστωτικών μονάδων τους, στα πλαίσια της δια βίου εκπαίδευσης, οι οποίες θα είναι αναγκαίες τόσο για το πτυχίο όσο και για την αγορά εργασίας. Η επιλογή των μαθημάτων δεν θα εξαρτάται από το επιστημονικό αντικείμενο αλλά από τον αριθμό των πιστωτικών μονάδων που θα πιστώνονται, με αποτέλεσμα την κατάλυση της επιστημονικής γνώσης. Στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία ενός πολυδιασπασμένου εργατικού δυναμικού, χωρίς συλλογικά συμφέροντα άρα και χωρίς συλλογικές διεκδικήσεις, όπως και με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Τα πανεπιστήμια της χώρας θα παράγουν εργαζόμενους με πτυχία χωρίς αξία και εργασιακά δικαιώματα και μια ζωή στην επι(ανα)σφάλεια ή την ανεργία.
Κ.Μ
