H quadriga είναι μια άμαξα με τέσσερα άλογα, πολύ δημοφιλής στους αρχαίους αγώνες δρόμου, σε Ελλάδα και Ρώμη. Από τότε, έμεινε ως σύμβολο ισχύος και ηρωισμού, κουβαλώντας Θεούς και πολεμιστές σε διάφορα μνημεία ανά την Ευρώπη.
Ένα από τα πιο γνωστά, κοσμεί την Πύλη του Βραδεμβούργου, την επίσημη παλιά πύλη του Βερολίνου και σύμβολο της Γερμανίας από τον 18ο αιώνα. Ολοκληρώθηκε το 1793, ως σύμβολο της ειρήνης, αλλά τον επόμενο αιώνα το κλαδί ελιάς που κρατούσε η αρματηλάτισσα θα αντικατασταθεί από το Σιδερένιο Σταυρό, σύμβολο της μιλιταριστικής Πρωσικής Αυτοκρατορίας. Εκείνη την εποχή, την κεντρική πύλη περνούσε μόνο η Βασιλική Οικογένεια, οι οικογένειες των υψηλότερων στρατηγών και οι υψηλοί καλεσμένοι τους.
Σε αυτή την εκδοχή, θα αναδειχθεί αργότερα ως σύμβολο από το Ναζιστικό Κόμμα και το 3ο Ράιχ. Όταν, μετά τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας, το Ανατολικό Βερολίνο γίνεται η πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ο Σιδηρούν Σταυρός θα αποκαθηλωθεί και η αξία του μνημείου, συνδεδεμένο πάντα με τις χειρότερες στιγμές της γερμανικής ιστορίας, θα υποβαθμιστεί.
Το 1990 όμως, η επανενωμένη Ομοσπονδιακή Γερμανία θα αποκαταστήσει το μνημείο στη ναζιστική του μορφή, αναστηλώνοντας στην αρχική του θέση το Σιδερένιο Σταυρό.
Τα διάσημα βραβεία
Αντίγραφα αυτής της μορφής της quadriga αποτελούν και τα ομώνυμα βραβεία, ένα από τα οποία παρέλαβε εχθές, σε μια λαμπρή τελετή, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, Γεώργιος Α. Παπανδρέου. Τα βραβεία αυτά βέβαια, δεν έχουν και καμιά μεγάλη ιστορία. Απονέμονται τυπικά από μια γερμανική Μ.Κ.Ο, την Werkstatt Deutschland, της οποίας η βασική δραστηριότητα είναι ακριβώς η διανομή αυτών των βραβείων. Εγκαθιδρύθηκαν μόλις το 2003 και από τότε έχουν δοθεί, όπως λέγανε και χθες όλα τα ελληνικά ΜΜΕ, "σε προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας", όπως ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (2003), ο πρόεδρος του κατοχικού Αφγανιστάν Χαμίντ Καρζάι (2004), οι πρώην καγκελάριοι της Γερμανίας Χέλμουντ Κολ (2005) και Γκέρχαρντ Σρέντερ (2007), ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν (2004), ο -κάθε τόσο- πρωθυπουργός του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, η ...Βασίλισσα της Σουηδίας, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και -φυσικά- ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο, καθώς σε μερικούς ακόμα πολιτικούς, καλλιτέχνες και αθλητές.
Οι τελετές βράβευσης γίνονται συνήθως, όπως και εχθές, στα μεγάλα γερμανικά θέατρα, ενώ μια φορά φιλοξενήθηκαν απευθείας στο γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών. Μια γρήγορη ματιά στη λίστα υποδεικνύει εύκολα ότι η κατανομή των βραβείων ακολουθεί ευκαιριακές μάλλον, παρά μακροπρόθεσμες, σκοπεύσεις της γερμανικής και της ευρωπαϊκής εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Πουθενά, φυσικά, δεν αναφέρθηκαν ούτε τα κριτήρια, ούτε οι υποψηφιότητες, ούτε οι κριτές.
Ο ελληνικός Θρίαμβος
Παρόλα αυτά, η βράβευση φέτος του Γιώργου Παπανδρέου στην κατηγορία (sic) "Δύναμη της Ειλικρίνειας" θεωρήθηκε από τα περισσότερα, δημόσια και ιδιωτικά, μέσα ενημέρωσης, ως σημαντική επιβράβευση της κυβερνητικής πολιτικής και ευρύτερα, της πορείας της χώρας.
Είνα χαρακτηριστικό ότι η ραδιοφωνική ΝΕΤ (ΕΡΑ 1), αναμετάδωσε ολόκληρη την προσφώνηση του Προέδρου της DeutcheBank, Γιόσεφ Άκερμαν, και μάλιστα απευθείας στα γερμανικά, χωρίς μετάφραση!
Στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού η τιμή που του έγινε αποτελεί την πρώτη είδηση, ξεπερνώντας ακόμα και την τεράστια εμπορική επιτυχία της πώλησης ελαιόλαδου στην Κίνα.
Γιατί όμως βραβεύτηκε ο Έλληνας Πρωθυπουργός; Σύμφωνα με το πανηγυρικό σημερινό δημοσίευμα της Καθημερινής, ο γερμανός τραπεζίτης υπογράμμισε: «στην περίπτωση της Ελλάδας κινδύνευσε για πρώτη φορά μία οικονομία της ευρωζώνης να απωλέσει την εμπιστοσύνη των αγορών και την αξιοπιστία της με απρόβλεπτες συνέπειες». Ο διοικητής της Deutsche Bank επαίνεσε τον Έλληνα πρωθυπουργό, γιατί ακριβώς σε εκείνη τη συγκυρία «κοίταξε κατάματα την αλήθεια» και τη μετέφερε «χωρίς περιστροφές» στους πολίτες της χώρας, αψηφώντας τον κίνδυνο «να χάσετε το αξίωμά σας και να γίνεται ιδιαίτερα αντιδημοφιλής στο λαό σας». Παράλληλα σημείωσε ότι ο κ. Παπανδρέου «αντιστάθηκε στο μεγάλο αριθμό διαμαρτυριών και στις εν μέρει βίαιες διαδηλώσεις» κατά του αυστηρού προγράμματος λιτότητας.
Στη δική του ομιλία, ο Γιώργος Παπανδρέου ανταπέδωσε τις φιλοφροσύνες στον "αγαπημένο του Τζο", όπως προσφώνησε τον πρόεδρο της Γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας. Είχε βέβαια την μετριοφροσύνη να αποδώσει την τιμή που γίνεται στο δικό του πρόσωπο, στις προσπάθειες όλου του Έθνους μας. Δεσμεύτηκε έτσι, εκ μέρους όλων μας, να συνεχίσουμε την προσπάθεια να "σπάσουμε ταμπού του παρελθόντος που μας κρατούσαν πίσω και να ανοίξουμε νέους δρόμους, ώστε ο κόσμος να μπορέσει να προχωρήσει και να γίνει καλύτερος και πιο ασφαλής" και κήρυξε -ξανά- την "επανάσταση του αυτονόητου".
Στη συνέχεια υπερασπίστηκε τους έλληνες εργαζόμενους, λέγοντας ότι δεν είναι τεμπέληδες, αλλά είναι πρώτοι στην Ευρώπη σε ώρες εργασίας -χωρίς να διευκρινίζει αν αυτό αντίκειται στις εθνικές διατάξεις για το εργασιακό ωράριο. Ωστόσο, όπως διευκρίνισε, "έχουμε ακόμη χρόνο να φιλοσοφούμε για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη."
Ίσως να ισχυριστεί κάποιος τελικά ότι τα βραβεία αυτά, για τα οποία φυσικά ποτέ δεν είχαμε ξαναακούσει, είναι μια -όχι και τόσο σημαντική- επικοινωνιακή κίνηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού εξουσίας, ο οποίος κάθε χρόνο επιβραβεύει τον εαυτό του. Άλλωστε η ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει παράδοση στην αυτοβράβευση (βλ πχ βραβεία στη ΔΕΘ), σίγουρα έχει ανάγκη από επικοινωνιακή υποστήριξη. Μπορεί επίσης κάποιος να προβληματιστεί για την ανεξαρτησία των ελληνικών ΜΜΕ που στην τραγική τους πλειοψηφία αναπαρήγαγαν όλη την κυβερνητική προπαγάνδα, ή να αγανακτήσει με την κιτς και υποτιμητική "εκπροσώπησή" μας από τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν μπορεί όμως παρά να αναγνωρίσει ότι η ναζιστικής έμπνευσης quadriga είναι σίγουρα το κατάλληλο βραβείο για κάποιον που ξέρει να "αντιστέκεται στις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις" των πολιτών.
