στους φοιτητές του, έχοντας παράλληλα ιδιαίτερες επιδόσεις στην έρευνα και την
καινοτομία. Το έργο του Π.Θ. έχει τύχει κατ’ επανάληψη διεθνούς αναγνώρισης
αξιοποιώντας τις διεθνείς συνεργασίες του. Παρά τις ελλείψεις σε προσωπικό,
υποδομές και οικονομικούς πόρους, ανταποκρίνεται στον υψηλότερο βαθμό στον
κοινωνικό του ρόλο όπως αυτό αποδεικνύεται από πολλές εκθέσεις και
διαμόρφωση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου για την τριτοβάθμια
εκπαίδευση πού θα στηρίζεται κατ’αρχήν στην ανοιχτή δημόσια και σαφή
εκδήλωση προθέσεων από μέρους της πολιτείας.
Ως βασικούς άξονες για τη συζήτηση αυτή θεωρούμε:
1. Την κατοχύρωση της αυτοτέλειας και του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημίων και
τη διατήρηση του ρόλου της Συγκλήτου ως του ανώτατου οργάνου, το οποίο
αποφασίζει για όλα τα θέματα της λειτουργίας και της διοίκησής του.
2. Τη διασφάλιση της οικονομικής του βιωσιμότητας με ένα σταθερό πρόγραμμα
χρηματοδότησης με τετραετή διάρκεια. Στα πλαίσια της διοικητικής αυτοτέλειας
εννοείται η δυνατότητα άμεσης μεταφοράς ποσών από έναν κωδικό σε άλλον εντός
του οικονομικού έτους, και μεταφοράς των υπολοίπων στο επόμενο έτος.
3. Τη θέσπιση ενιαίων κριτηρίων κατάργησης ή συνένωσης Τμημάτων με βάση
α)την ακαδημαϊκή και ερευνητική τους βιωσιμότητα, β)την έκθεση εξωτερικής
αξιολόγησης, γ)τις προοπτικές απασχόλησης των αποφοίτων και δ)την
εξοικονόμηση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων και εγκαταστάσεων. Η όποια
χωροταξική αναδιάρθρωση οφείλει να έχει τη σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου του
κάθε ιδρύματος. Επαναλαμβάνουμε ότι η αναδιάρθρωση κατέστη αναγκαία ως
συνέπεια εσφαλμένων πολιτικών αποφάσεων και έλλειψης σχεδιασμού ανάπτυξης
της ανώτατης εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας.
Προϋπόθεση για ένα ειλικρινή διάλογο είναι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου να
αναγνωρίσει την αξία και το έργο που επιτελείται στο δημόσιο πανεπιστήμιο και να
σταματήσει τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης πού
έχουν προφανή στόχο να προκαταλάβουν για μεθοδευμένες ήδη παρεμβάσεις
χωρίς την συμμετοχή των εκλεγμένων εκπροσώπων του.
