Το Φόρουμ Αλβανών Μεταναστών μιλά για τις ρατσιστικές επιθέσεις στον Άγιο Παντελεήμονα, καταγγέλλοντας και όσους μετανάστες πέρασαν, όπως αναφέρει, στο "απέναντι στρατόπεδο, απέναντι σε όλους τους άλλους μετανάστες και ντόπιους που παλεύουν ενάντια στον κοινωνικό και κρατικό ρατσισμό.Ολόκληρη η ανακοίνωση:Ενάντια στην πολιτική του «διαίρει και βασίλευε»
Πλέον είναι γνωστό ότι σπάνια τα μήντια, οι αστυνομικές δυνάμεις και οι ντόπιοι ασχολούνται με τους μετανάστες από την Αλβανία, τουλάχιστον όχι σε αυτό το βαθμό που ασχολούνταν καθόλη την δεκαετία του 90. Έχουν περάσει περίπου 20 χρόνια από τις πρώτες εισροές και όλοι ήμασταν μάρτυρες της ρατσιστικής και ξενοφοβικής προπαγάνδας από τα μήντια. Ήμασταν μάρτυρες της ρατσιστικής βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις, επιχειρήσεων «σκούπα», ξυλοδαρμών μέσα στα αστυνομικά τμήματα, απελάσεων σε καθημερινή βάση, μάρτυρες μίας απελπιστικής ζωής και κατάστασης που βίωσαμε έντονα τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια. Ήμασταν εμείς οι Αλβανοί μετανάστες που έχουμε πέσει θύματα της κοινωνικής ρατσιστικής βίας σε πολλά μέρη στην Ελλάδα από αφεντικά και πολίτες που από την μία ήθελαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους ώστε να αντιμετωπίσουν την «εγκληματικότητα» και την «βαρβαρότητα» που ερχόταν από την Αλβανία και από την άλλη να σε κάρφωναν στην αστυνομία για να μην σου πληρώσουν τα μερακάματα. Ήμασταν εμείς αυτοί που βρεθήκαμε στους δρόμους και τις πλατείες, κάτω από γέφυρες και στα χωράφια. Αυτή ήταν η πρώτη μας στέγη. Ήμασταν εμείς που ήρθαμε αντιμέτωποι με την άγρια εκμετάλλευση χωρίς κανένα ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα. ‘Ημασταν εμείς αυτοί που από τα πρώτα χρόνια του ‘90 βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις μεγαλύτερες δυσκολίες για ένα κομμάτι ψωμί, μία στέγη, ένα μεροκάματο ώστε να μπορέσουμε σταδιακά να ενταχθούμε στην καθημερινή κοινωνική ζωή. ‘Ημασταν εμείς αυτοί που στεκόμασταν ώρες ολόκληρες στις ουρές των υπηρεσιών για μία άδεια παραμονής αντιμετωπίζοντας την αυθαιρεσία της γραφειοκρατίας, την οποία πληρώναμε και πληρώνουμε με τον ιδρώτα μας. Και για να φτάσουμε να ζούμε σαν «άνθρωποι» έπρεπε να μας πατήσουν, να μας σπρώξουν και να μας φτύσουν, να πατήσουν την αξιοπρέπειά μας και να μας κακομεταχειριστούν χωρίς οίκτο.
Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε σε συγκεριμένα γεγονότα για την ζωή μας στην Ελλάδα. Είναι γεγονός ότι από τις αρχές της μετανάστευσης μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους εκατοντάδες Αλβανοί μετανάστες από τα αφεντικά σε χώρους εργασίας, από την αστυνομική βία, από τους συνοριοφύλακες και τους αγανακτισμένους φασιστοεθνικιστές. Το πιο πρόσφατο γεγονός είναι το πογκρόμ μετά το ματς μεταξύ Αλβανίας – Ελλάδας όπου έγινε μαζικό πογκρόμ υπό την φανερή συνεργασία της αστυνομίας και των φασιστοειδών.
Σε όλα αυτά δεν είναι ανάγκη να προσθέσουμε τίποτα άλλο. Ο καθένας μας συνοδεύεται από πικρές και πονεμένες εμπειρίες.
Μήπως τα ξεχάσαμε όλα αυτά; Είναι φαινόμενα και πρακτικές που έχουν ασκηθεί εναντίον μας κυρίως τη δεκαετία του ‘90, μερικά χρόνια πριν και εξακολουθούν να υφίστανται σε έντονο βαθμό τουλάχστον στην επαρχία και στις παραμεθόριες περιοχες, εκεί που οι άλλοι μετανάστες εκτός των Αλβανών δεν έχουν κάνει την εμφάνισή τους.
Μήπως έχουμε πέσει σε ύπνωση και χειμερία νάρκη ή έχουμε χάσει την μνήμη μας ηθελημένα ή μη, για να αφήσουμε πίσω τα χνάρια και την σκια του χθεσινού μετανάστη , του ταλαιπωρημένου και κουρελιάρη μετανάστη. Ή μήπως βρίσκόμαστε σε μία άλλη κοινωνική θέση εφόσον χιλιάδες άλλοι μετανάστες από την Ασία και την Αφρική βρίσκονται σε αυτές τις πλατείες, σε αυτούς τους δρόμους και τα μπουντρούμια όπου εμείς είχαμε βρεθεί πρώτοι; Όπως και να έχουν τα πράγματα ας ρίξουμε μια ματία στην πραγματικότητα.
Κυρίως τα τελευταία χρόνια νέα ρεύματα μεταναστών απο την Αφρική και την Ασία φτάνουν στα σύνορα της Ευρώπης για να γλυτώσουν από τους πολέμους και την φτώχεια που οι αστικές δημοκρατίες και τα ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης έχουν προκαλέσει στις χώρες τους. Είναι αυτοί πλέον που βρίσκονται στο επίκεντρο της κοινής γνώμης, των μήντια και των κρατικών μηχανισμών. Είναι εκείνοι που εμφανίζονται στα πάρκα, πλατείες και δρόμους, πράγμα που προκαλεί αίσθημα «απειλής» για τους ντόπιους και το κράτος.
Οι μετανάστες είναι υποχρεωμένοι να περάσουν από τεράστιες δυσκολίες, να περπατούν μήνες ολόκληρους, να απειλείται η ζωή τους σε θαλάσσια και χερσαία συνοριακά περάσματα, να αντέχουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, να βασανίζονται στα αστυνομικά τμήματα και στις ουρές για το άπιαστο όνειρο του πολιτικού ασύλου. Είναι αυτοί οι μετανάστες που αντιμετωπίζουν σε καθημερινό επίπεδο τις απελάσεις, επιχειρήσεις σκούπα, την αστυνομική βία, τους φασίστες και την άκρα δεξιά, τον κοινωνικό ρατσισμό σε πολλές περιοχές της Αθήνας και της επαρχίας. Είναι εκείνοι που βρίσκονται αντιμέτωποι με την προπαγάνδα των μήντια που τους παρουσιάζει σαν βάρβαρους ή ως μία νέα απειλή που έρχεται από τον ισλαμικό κόσμο.
Την τελευταία περίοδο έχει ξεκινήσει μια εθνικιστική και ρατσιστική εκστρατεία από τα σώματα της αστυνομίας, την δημοτική αστυνομία του δήμου Αθηναίων και τους μαγαζάτορες στο κέντρο της Αθήνας εναντίον μικροπωλητών και μεταναστών για μια «καθαρή» Αθήνα. Στην ίδια λογική αλλά με πιο άγριες διαθέσεις έχουν ξεκινήσει περίπου τα τελευταία δύο χρόνια επιθέσεις εναντίον μεταναστών Αφγανών και Πακιστανών από φασιστικές ομάδες, τους λεγόμενους αγκανακτισμένους πολίτες, με την ανοικτή συμμετοχή και συνδρομή της αστυνομίας στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα.
Για να πετύχουν τους ρατσιστικούς σκοπούς τους, οι εθνικιστές, οι φασίστες και οι «κάτοικοι» δεν δίσταζαν να απευθύνονται και στους «πάλαι ποτέ» εσωτερικούς εχθρούς τους, στους Αλβανούς μετανάστες καθώς και σε άλλους μετανάστες που προήλθαν από τις πρώην «σοσιαλιστικές χώρες» της Ευρώπης. Δεν δίστασαν να γλείψουν ό,τι είχαν φτύσει τόσα χρόνια και οι άλλοι δεν δίστασαν να φιλήσουν το χέρι που τους κτυπούσε κάποτε ανελέητα. Εμάς τους Αλβανούς μετανάστες δεν μας ανησυχεί μόνο το γεγονός ότι οι Αλβανοί μετανάστες σιωπούν και δεν αντιδρούν ενάντια σε αυτή την πολιτική που ασκείται στους «άλλους» μετανάστες, μια πολιτική που την έχουν βιώσει και τη βιώνουν στις πλάτες τους τόσα χρόνια, αλλά αισθανόμαστε ντροπή και αγανάκτηση για ένα υπολογίσιμο κομμάτι Αλβανών μεταναστών αυτής της περιοχής που υπογράφουν για τον διωγμό των μεταναστών, συνεργάζονται σε επίπεδο δρόμου με όλα τα φασισταριά της περιοχής και μαχαιρώνουν μετανάστες. Κάνουν επιδρομές στα μικρομαγαζιά των μεταναστών, σπάνε και τους απειλούν ότι αν δεν φύγουν θα έχουν χειρότερα. Ως φόρουμ ήμασταν μάρτυρες και ήρθαμε σε λεκτική αντιπαράθεση με Αλβανους μετανάστες.
Βέβαια αυτές οι συμμαχίες έχουν τους πολιτικούς τους σκοπούς. Πρώτον όσον αφορά την πολιτική της άκρας δεξιάς, γιατι όχι να μην προσεγγίζουνε μετανάστες οι οποίοι έχουν αφομοιωθεί, ασπάζονται τον ελληνικό πολιτισμό και έχουν το δικαίωμα ψήφου στης δημοτικές εκλογές. Δεύτερον για τα γεγονότα στον Αγιο Παντελεήμονα θα είναι δικαιολογημένοι να πούνε ότι οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές, γιατί οι Αλβανοί και οι άλλοι μετανάστες συμμετέχουν στα πογκρόμ. Τρίτον και ιστορικά αποδεδειγμένο: Διαίρει και βασίλευε. Αυτή είναι η πολιτική της κρατικής εξουσίας δια μέσου της οποίας οι «παλιοί» μετανάστες χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία εναντίον των «νέων» μεταναστών. Είναι η πολιτική που προωθεί τις ενδοταξικές συγκρούσεις για να εδραιώσει της συνέχιση της κρατικής εξουσίας και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος.
Για μας οι Αλβανοί μετανάστες που έχουν λάβει μέρος στα γεγονότα της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα που - είτε ηθελημένα και συνειδητά είτε εργαλειοποιημένοι υπό το κράτος της φασιστοεθνικιστικής ιδεολογίας και της κρατικής εξουσίας (αφου έχουν φάει την καραμέλα ότι διαφέρουν από τους άλλους δήθεν έχοντας κάποια δικαιώματα παραπάνω) - βρίσκονται στο αντίθετο στρατόπεδο απέναντι σε όλους τους άλλους μετανάστες και ντόπιους που παλεύουν ενάντια στον κοινωνικό και κρατικό ρατσισμό. Για μας η διαχωριστική γραμμή είναι δεδομένη και μη αναστρέψιμη. Για μας ο ρατσισμός γεννιέται και αναπτύσσεται στον κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του ανταγωνισμού, είναι ένα ακόμα εργαλείο του. Δεν ξεφυτρώνει μια μέρα και εξαφανίζεται με μεταφυσικό τρόπο την επόμενη. Ο κοινός μας εχθρός είναι το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα, το αστικό κράτος και τα δεκανίκια του. Δεν το λέμε αυτό απλά από ιδελογικό καπρίτσιο. Όμως η ίδια η εμπειρία μας μας έχει διδάξει ότι από το χέρι της κρατικής εξουσίας έχουν χάσει την ζωή τους και έχουν βασανιστεί χιλιάδες μετανάστες, για το κέρδος των αφεντικών και των καπιταλιστών έχουν χάσει την ζωή τους και έχουν χύσει αίμα για ένα ψωρομεροκάματο χιλιάδες μετανάστες, από τα δεκανίκια του κράτους και του παρακράτους έχουν εκτοπιστεί και εκδιωχθεί άλλοι χιλιάδες μετανάστες.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ενάντια στον κρατικό και κοινωνικό ρατσισμό, εναντίον όλων αυτών που θέλουν να διαχωρίζουν τους μετανάστες με βάση το χρώμα, την φυλή, το έθνος και την θρησκεία και που πιστεύουν και προωθούν τις φυλετικές διακρίσεις.
Το κείμενο αυτό πρωτογράφτηκε στην αλβανική γλώσσα, απευθύνεται στους Αλβανούς μετανάστες και μοιράστηκε στην ευρύτερη περιοχη του Αγίου Παντελεήμονα.
Φόρουμ Αλβανών μεταναστών
