Η δίκη στρεφόταν ενάντια στο ελληνικό δημόσιο, και συγκεκριμένα στους Υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας. Η εκδίκαση έγινε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, στις 23 Αυγούστου, ενώ η απόφαση εκδόθηκε στις 8 Σεπτέμβρη. Σύμφωνα με αυτήν, μολονότι οι αιτούσες εργαζόμενες προσλήφθηκαν με σκοπό την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας στο πλαίσιο σύμβασης ορισμένου χρόνου μέσω του ΟΑΕΔ, στην πραγματικότητα απασχολήθηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο για την κάλυψη συνήθων, τρεχουσών και απολύτως τακτικών αναγκών, με πάγια προοπτική, συναρτώμενες και με τις ανάγκες που εξυπηρετεί παράλληλα και το μόνιμο προσωπικό των υπηρεσιών του.
Έκρινε επίσης ότι δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι η μακροχρόνια απασχόλησή τους είχε σκοπό μόνο την επαγγελματική τους κατάρτιση, τη μαθητεία, την ένταξη ή την επανεκπαίδευσή τους. Κρίθηκε συνεπώς ότι η πραγματική φύση της απασχόλησής τους ήταν αυτή της εξαρτημένης εργασίας με όλες τις περαιτέρω συνέπειες του στοιχείου της εξάρτησης (μισθολογικές, ασφαλιστικές, συνταξιοδοτικές κλπ), και οι συμβάσεις τους δεν μπορούν να εξαιρεθούν από την Οδηγία 1999/70/ΕΚ.
Έτσι, δεν χρειαζόταν ανανέωση και πρέπει να θεωρηθούν ως αορίστου χρόνου.
Ολόκληρη η απόφαση και η ερμηνεία της εδώ.
