Και προχωρά στα εξής ερωτήματα:
· Πότε αν όχι πριν τις εκλογές θα μας πουν οι διεκδικητές των νέων θρόνων γιατί πρέπει να θυσιάσει η Χαλκιδική τα βουνά της με το 95% δασοκάλυψη, στο όνομα ενός αποδεδειγμένα αμελητέου οφέλους για την εθνική οικονομία ακόμα και με όρους Μνημονίου ;
· Γιατί εσκεμμένα συγχέουν την μακραίωνη μεταλλευτική ιστορία του τόπου με την άνευ ορίων υπερεντατική εκμετάλλευση που προωθείται ; (η προβλεπόμενη εξόρυξη είναι 35 φορές μεγαλύτερη από την συνολική εξόρυξη από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου).
· Γιατί αποκρύπτουν από τους Χαλκιδικιώτες ότι η υλοποίηση της επένδυσης προϋποθέτει την αποστράγγιση του υδροφόρου ορίζοντα στον Κάκκαβο από όπου προγραμματίζεται να υδροδοτηθεί και η νότια Χαλκιδική μέσω του π. Χαβρία και άρα το θέμα σε λίγα χρόνια θα είναι η κρίση πόσιμου νερού για όλο το Νομό ;
· Γιατί δεν μας εξηγούν πως η κατασκευή του φράγματος στο Γομάτι αυτό ακριβώς το πρόβλημα υποτίθεται πως θα λύσει για τη βόρεια Χαλκιδική, υποχρεώνοντάς μας να πίνουμε στάσιμα νερά με πανάκριβα τιμολόγια ;
· Γιατί αρκούνται στις ασάφειες και αντιφάσεις της Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Μελέτης σε σχέση με την μεθοδολογία απόληψης του χρυσού, τη στιγμή που το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας συμφωνεί ότι χρυσός σημαίνει κυάνωση με ότι σημαίνει αυτό για την επιβάρυνση όλης της περιοχής σε δηλητήρια και βαρέα μέταλλα ;
· Γιατί συγκαλύπτουν το γεγονός ότι η εταιρία την ίδια στιγμή που μας παρουσιάζει ένα συνονθύλευμα ανακριβειών ως ΠΠΜ δεν έχει τηρήσει στο ελάχιστο τους όρους που προβλέπονταν από την προηγούμενη έγκριση περιβαλλοντικών όρων, με άμεσα αποτελέσματα τις συνεχιζόμενες καθιζήσεις στη Στρατονίκη ;
· Γιατί ποτέ δεν διερευνήθηκαν οι ευθύνες της εταιρίας στις πλημμύρες του Στρατωνίου ;
· Γιατί όλοι μιλούν για τις 800 θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν αλλά κανείς δεν λέει κουβέντα για τις πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν από την καταστροφή κάθε άλλης αναπτυξιακής προοπτικής για τον τόπο ;
Τέλος, καταλήγει:
Οι απαντήσεις ίσως είναι πολλές αλλά έχουν συνισταμένη την πεποίθηση ότι η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να λειτουργεί ως ιμάντας επιβολής αποφάσεων που ελήφθησαν για μας χωρίς εμάς και χωρίς ίχνος επιστημονικής και ηθικής νομιμοποίησης.
Η δική μας θέση στο ζήτημα είναι ξεκάθαρη. Η αποδοχή της άσκησης της μεταλλείας στην περιοχή από την τοπική κοινωνία δεν είναι επιλογή αλλά αποτέλεσμα εκβιασμού λόγω της εσκεμμένα περιορισμένης παρουσίας άλλων δραστηριοτήτων. Η συζήτηση δεν μπορεί να έχει αφετηρία άλλη από τα παραπάνω ερωτήματα και το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ένα.
· Να παύσει τώρα η εξορυκτική δραστηριότητα. Οι σημερινοί εργαζόμενοι να αξιοποιηθούν από την εταιρία στην αποκατάσταση της περιοχής από την προηγούμενη χρήση. Τα χρυσοφόρα κοιτάσματα μπορούν να παραμένουν ασφαλή στο υπέδαφος της Χαλκιδικής, μέχρι να αποκτηθεί ικανή τεχνογνωσία εξόρυξης που θα εξουδετερώνει τους περιβαλλοντικούς κινδύνους.
· Να αποχαρακτηριστεί η περιοχή από Ζώνη μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και με μια συζήτηση που θα ξεκινά από το επίπεδο των συνελεύσεων κατοίκων ανά χωριό να γίνει μία εκ βάθρων αναθεώρηση της αναπτυξιακής προοπτικής της περιοχής .