Συνέντευξη στην Ελένη Τσερεζόλε
Ως αφετηρία νέων ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών και όχι ως συγκυριακό γεγονός εκτιμά την ευρωδιαδήλωση της περασμένης Τετάρτης στις Βρυξέλλες, ύστερα από πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, ο Φρεντερίκ Ιμπρέχτ, υπεύθυνος ευρωπαϊκής δραστηριότητας του σημαντικότερου γαλλικού συνδικάτου, του CGT, το οποίο είχε σημαντική παρουσία στο Βέλγιο.
"Πάντα πίστευα ότι δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στις κινητοποιήσεις στις χώρες μας υπέρ των εργαζομένων, αλλά μας χρειάζονται κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί ακριβώς σε αυτό το επίπεδο λαμβάνονται οι μεγάλες αποφάσεις, τα προγράμματα λιτότητας, που κατόπιν εφαρμόζουν τα κράτη". Παράλληλα ο Ιμπρέχτ αναφέρθηκε και στην αντιπαράθεση των γαλλικών συνδικάτων με την κυβέρνηση Σαρκοζί για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
* Την Τετάρτη στις Βρυξέλλες πραγματοποιήθηκε μια πρωτόγνωρα μεγάλη διαδήλωση, ενώ παράλληλα η Ισπανία νέκρωνε λόγω γενικής απεργίας και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες γίνονταν διαδηλώσεις κατά της λιτότητας. Πρόκειται για την αφετηρία πιο συντονισμένων δράσεων ή ήταν κάτι το συγκυριακό, που δεν θα έχει συνέχεια;
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι κάτι το καινούργιο στην Ευρώπη καθώς εδώ και λίγο καιρό οι περισσότερες χώρες υποβάλλονται σε προγράμματα αυστηρής λιτότητας. Και αυτή η βούληση που εκφράστηκε κυρίως από ελληνικά, γαλλικά, πορτογαλικά συνδικάτα σχετικά με τη διοργάνωση μιας πανευρωπαϊκής κινητοποίησης, αντί η κάθε χώρα να κλειστεί στα σύνορά της, συνιστά έναν καινούργιο παράγοντα, που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε δεσμούς μεταξύ των χωρών σε ό,τι αφορά τις διαμαρτυρίες μας και παράλληλα να διατυπώσουμε την αντίθεσή μας στις ευρωπολιτικές.
* Ο γ.γ. της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, ο Τζον Μονκς, δήλωσε ότι οι κυβερνήσεις έχουν ακόμη χρόνο να αλλάξουν την πολιτική τους...
Αυτό που βλέπουμε εδώ και λίγους μήνες είναι ότι σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων εφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας, από τα οποία θίγονται όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, αμφισβητείται το καθεστώς του συστήματος των συντάξεων. Και μόλις χθες η κυβέρνηση ανακοίνωσε σοβαρά μέτρα περικοπών σε ό,τι αφορά την κοινωνική ασφάλιση. Ανακοίνωσε το σχέδιό της για τον προϋπολογισμό του 2011, όπου κόβει πολλές κοινωνικές παροχές και μπλοκάρει και τους μισθούς.
* Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι, παράλληλα με τις ενέργειες των επιμέρους εθνικών κυβερνήσεων, η Κομισιόν ετοιμάζει πακέτο κυρώσεων ενάντια στις δημοσιονομικά "απείθαρχες" χώρες, πώς διαμορφώνεται η κατάσταση;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι πρέπει να βάζουμε από τη μια τις κυβερνήσεις και από την άλλη την Κομισιόν, με την έννοια ότι οι κυβερνήσεις είναι οι καλές ενώ η Κομισιόν κακιά. Κομισιόν και κράτη αποφασίζουν συντονισμένα. Η Κομισιόν προτείνει και τα κράτη αποφασίζουν. Στη Γαλλία υπάρχουν πάντα κάποιοι στην κυβέρνηση που λένε ότι λαμβάνουμε αυτές τις αποφάσεις γιατί το επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. Γνωρίζουμε καλά όμως ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται συντονισμένα από τον Μπαρόζο, τον Σαρκοζί, τη Μέρκελ...
Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις επιβολής κυρώσεων στις χώρες που αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα, αυτό μοιάζει με κάποιον που πνίγεται και του δίνουμε μια σπρωξιά για να πάει βαθύτερα. Κάτι τέτοιο είναι κοινωνικά και οικονομικά απαράδεκτο. Καθώς για άλλη μια φορά οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης, μέσω όλων αυτών των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να επανέλθω στη μεγάλη διαδήλωση των Βρυξελλών, της περασμένης Τετάρτης, καθώς αυτό το απολύτως καινούργιο πράγμα μας δείχνει ότι έχουμε ένα συνδικάτο στην Ευρώπη που δεν ασχολείται μόνο με τη δική του επιχείρηση, τη δική του χώρα, αλλά που έχει τη δυνατότητα της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας. Γιατί πάντα πίστευα ότι δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στις κινητοποιήσεις στις χώρες μας υπέρ των εργαζομένων, αλλά μας χρειάζονται κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί ακριβώς σε αυτό το επίπεδο λαμβάνονται οι μεγάλες αποφάσεις, τα προγράμματα λιτότητας, που κατόπιν εφαρμόζουν τα κράτη.
* Τι συνέχεια θα δοθεί;
Θα συνέλθει η Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων στις 14 Οκτωβρίου, όπου βέβαια θα γίνει ενδελεχής ανάλυση της 29ης Σεπτεμβρίου, της πανευρωπαϊκής ημέρας κινητοποίησης, και θα αποφασιστεί η συνέχεια, κυρίως σε ό,τι αφορά την απασχόληση, της εργασιακής ανασφάλειας κ.ά. Σε ό,τι αφορά τη Γαλλία δίνουμε συνέχεια στις κινητοποιήσεις αυτό το Σάββατο και στις 12 Οκτωβρίου με συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης.
* Ειδικά σε ό,τι αφορά τη Γαλλία, η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού έχει αναχθεί από τον πρόεδρο Σαρκοζί σε "μέτρο - φάρο" της θητείας του, εξ ου και η αδιαλλαξία του. Πώς θα λήξει αυτή η αντιπαράθεση συνδικάτων - κυβέρνησης;
Εμείς φανταζόμαστε αυτή την έκβαση νικηφόρα για τους μισθωτούς. Τώρα, αν η κυβέρνηση, ακόμη και μετά τη δεύτερη κινητοποίηση που συγκέντρωσε τρία εκατομμύρια άτομα, επέλεξε να μην κάνει βήμα πίσω, τότε χρειάζεται μια ακόμη ισχυρότερη κινητοποίηση! Έχουμε εμπειρία και στη Γαλλία και στο εξωτερικό από κυβερνήσεις που τη μια ημέρα λένε όχι και υποχωρούν την επομένη μπροστά σε μια διευρυμένη κινητοποίηση!
Την τελευταία φορά περίπου τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους. Αυτό δεν ήταν αρκετό για την κυβέρνηση, άρα πρέπει να διευρύνουμε την κινητοποίηση. Και γι' αυτό προτείναμε συγκεντρώσεις Σάββατο, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο, αλλά διευκολύνει ώστε μισθωτοί που δυσκολεύονται να κάνουν απεργία να έλθουν να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στους δρόμους του Παρισιού, ενώ στις 12 Οκτωβρίου προγραμματίσαμε νέα ημέρα απεργίας και διαδηλώσεων. Ο στόχος μας, μέσω της συνδικαλιστικής ενότητας, είναι να υπερβούμε τα τρία εκατομμύρια διαδηλωτές.
Σε ό,τι αφορά τον Σαρκοζί, στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας και στο προεκλογικό του πρόγραμμα, έλεγε ότι θα διατηρήσει τη σύνταξη στα 60 χρόνια. Δεν τήρησε αυτή τη δέσμευση και εδώ και λίγο καιρό δήλωσε ότι αυξάνει το όριο στα 62 χρόνια, μεταρρυθμίζοντας το σύστημα και καθιστώντας αυτή τη μεταρρύθμιση κεντρική της θητείας του! Κατέστησε έτσι το συνταξιοδοτικό πολιτικό θέμα. Εξ ου και το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με εξαιρετικά σοβαρό διακύβευμα, κάτι που εξηγεί και την αδιαλλαξία της κυβέρνησης. Ωστόσο η γαλλική κοινή γνώμη, σε ποσοστό 78%, αντιτίθεται στη μεταρρύθμιση του Σαρκοζί. Έτσι, με την κοινή γνώμη κατά και με κινητοποιήσεις, που ελπίζω ότι θα είναι ακόμη μεγαλύτερες, η κυβέρνηση θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.
Ως αφετηρία νέων ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών και όχι ως συγκυριακό γεγονός εκτιμά την ευρωδιαδήλωση της περασμένης Τετάρτης στις Βρυξέλλες, ύστερα από πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, ο Φρεντερίκ Ιμπρέχτ, υπεύθυνος ευρωπαϊκής δραστηριότητας του σημαντικότερου γαλλικού συνδικάτου, του CGT, το οποίο είχε σημαντική παρουσία στο Βέλγιο.
"Πάντα πίστευα ότι δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στις κινητοποιήσεις στις χώρες μας υπέρ των εργαζομένων, αλλά μας χρειάζονται κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί ακριβώς σε αυτό το επίπεδο λαμβάνονται οι μεγάλες αποφάσεις, τα προγράμματα λιτότητας, που κατόπιν εφαρμόζουν τα κράτη". Παράλληλα ο Ιμπρέχτ αναφέρθηκε και στην αντιπαράθεση των γαλλικών συνδικάτων με την κυβέρνηση Σαρκοζί για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.
* Την Τετάρτη στις Βρυξέλλες πραγματοποιήθηκε μια πρωτόγνωρα μεγάλη διαδήλωση, ενώ παράλληλα η Ισπανία νέκρωνε λόγω γενικής απεργίας και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες γίνονταν διαδηλώσεις κατά της λιτότητας. Πρόκειται για την αφετηρία πιο συντονισμένων δράσεων ή ήταν κάτι το συγκυριακό, που δεν θα έχει συνέχεια;
Προσωπικά θεωρώ ότι είναι κάτι το καινούργιο στην Ευρώπη καθώς εδώ και λίγο καιρό οι περισσότερες χώρες υποβάλλονται σε προγράμματα αυστηρής λιτότητας. Και αυτή η βούληση που εκφράστηκε κυρίως από ελληνικά, γαλλικά, πορτογαλικά συνδικάτα σχετικά με τη διοργάνωση μιας πανευρωπαϊκής κινητοποίησης, αντί η κάθε χώρα να κλειστεί στα σύνορά της, συνιστά έναν καινούργιο παράγοντα, που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε δεσμούς μεταξύ των χωρών σε ό,τι αφορά τις διαμαρτυρίες μας και παράλληλα να διατυπώσουμε την αντίθεσή μας στις ευρωπολιτικές.
* Ο γ.γ. της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, ο Τζον Μονκς, δήλωσε ότι οι κυβερνήσεις έχουν ακόμη χρόνο να αλλάξουν την πολιτική τους...
Αυτό που βλέπουμε εδώ και λίγους μήνες είναι ότι σχεδόν το σύνολο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων εφαρμόζουν προγράμματα λιτότητας, από τα οποία θίγονται όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, αμφισβητείται το καθεστώς του συστήματος των συντάξεων. Και μόλις χθες η κυβέρνηση ανακοίνωσε σοβαρά μέτρα περικοπών σε ό,τι αφορά την κοινωνική ασφάλιση. Ανακοίνωσε το σχέδιό της για τον προϋπολογισμό του 2011, όπου κόβει πολλές κοινωνικές παροχές και μπλοκάρει και τους μισθούς.
* Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι, παράλληλα με τις ενέργειες των επιμέρους εθνικών κυβερνήσεων, η Κομισιόν ετοιμάζει πακέτο κυρώσεων ενάντια στις δημοσιονομικά "απείθαρχες" χώρες, πώς διαμορφώνεται η κατάσταση;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι πρέπει να βάζουμε από τη μια τις κυβερνήσεις και από την άλλη την Κομισιόν, με την έννοια ότι οι κυβερνήσεις είναι οι καλές ενώ η Κομισιόν κακιά. Κομισιόν και κράτη αποφασίζουν συντονισμένα. Η Κομισιόν προτείνει και τα κράτη αποφασίζουν. Στη Γαλλία υπάρχουν πάντα κάποιοι στην κυβέρνηση που λένε ότι λαμβάνουμε αυτές τις αποφάσεις γιατί το επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. Γνωρίζουμε καλά όμως ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται συντονισμένα από τον Μπαρόζο, τον Σαρκοζί, τη Μέρκελ...
Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις επιβολής κυρώσεων στις χώρες που αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα, αυτό μοιάζει με κάποιον που πνίγεται και του δίνουμε μια σπρωξιά για να πάει βαθύτερα. Κάτι τέτοιο είναι κοινωνικά και οικονομικά απαράδεκτο. Καθώς για άλλη μια φορά οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης, μέσω όλων αυτών των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να επανέλθω στη μεγάλη διαδήλωση των Βρυξελλών, της περασμένης Τετάρτης, καθώς αυτό το απολύτως καινούργιο πράγμα μας δείχνει ότι έχουμε ένα συνδικάτο στην Ευρώπη που δεν ασχολείται μόνο με τη δική του επιχείρηση, τη δική του χώρα, αλλά που έχει τη δυνατότητα της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας. Γιατί πάντα πίστευα ότι δεν πρέπει να περιοριζόμαστε στις κινητοποιήσεις στις χώρες μας υπέρ των εργαζομένων, αλλά μας χρειάζονται κινητοποιήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί ακριβώς σε αυτό το επίπεδο λαμβάνονται οι μεγάλες αποφάσεις, τα προγράμματα λιτότητας, που κατόπιν εφαρμόζουν τα κράτη.
* Τι συνέχεια θα δοθεί;
Θα συνέλθει η Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων στις 14 Οκτωβρίου, όπου βέβαια θα γίνει ενδελεχής ανάλυση της 29ης Σεπτεμβρίου, της πανευρωπαϊκής ημέρας κινητοποίησης, και θα αποφασιστεί η συνέχεια, κυρίως σε ό,τι αφορά την απασχόληση, της εργασιακής ανασφάλειας κ.ά. Σε ό,τι αφορά τη Γαλλία δίνουμε συνέχεια στις κινητοποιήσεις αυτό το Σάββατο και στις 12 Οκτωβρίου με συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης.
* Ειδικά σε ό,τι αφορά τη Γαλλία, η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού έχει αναχθεί από τον πρόεδρο Σαρκοζί σε "μέτρο - φάρο" της θητείας του, εξ ου και η αδιαλλαξία του. Πώς θα λήξει αυτή η αντιπαράθεση συνδικάτων - κυβέρνησης;
Εμείς φανταζόμαστε αυτή την έκβαση νικηφόρα για τους μισθωτούς. Τώρα, αν η κυβέρνηση, ακόμη και μετά τη δεύτερη κινητοποίηση που συγκέντρωσε τρία εκατομμύρια άτομα, επέλεξε να μην κάνει βήμα πίσω, τότε χρειάζεται μια ακόμη ισχυρότερη κινητοποίηση! Έχουμε εμπειρία και στη Γαλλία και στο εξωτερικό από κυβερνήσεις που τη μια ημέρα λένε όχι και υποχωρούν την επομένη μπροστά σε μια διευρυμένη κινητοποίηση!
Την τελευταία φορά περίπου τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους. Αυτό δεν ήταν αρκετό για την κυβέρνηση, άρα πρέπει να διευρύνουμε την κινητοποίηση. Και γι' αυτό προτείναμε συγκεντρώσεις Σάββατο, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο, αλλά διευκολύνει ώστε μισθωτοί που δυσκολεύονται να κάνουν απεργία να έλθουν να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στους δρόμους του Παρισιού, ενώ στις 12 Οκτωβρίου προγραμματίσαμε νέα ημέρα απεργίας και διαδηλώσεων. Ο στόχος μας, μέσω της συνδικαλιστικής ενότητας, είναι να υπερβούμε τα τρία εκατομμύρια διαδηλωτές.
Σε ό,τι αφορά τον Σαρκοζί, στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας και στο προεκλογικό του πρόγραμμα, έλεγε ότι θα διατηρήσει τη σύνταξη στα 60 χρόνια. Δεν τήρησε αυτή τη δέσμευση και εδώ και λίγο καιρό δήλωσε ότι αυξάνει το όριο στα 62 χρόνια, μεταρρυθμίζοντας το σύστημα και καθιστώντας αυτή τη μεταρρύθμιση κεντρική της θητείας του! Κατέστησε έτσι το συνταξιοδοτικό πολιτικό θέμα. Εξ ου και το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με εξαιρετικά σοβαρό διακύβευμα, κάτι που εξηγεί και την αδιαλλαξία της κυβέρνησης. Ωστόσο η γαλλική κοινή γνώμη, σε ποσοστό 78%, αντιτίθεται στη μεταρρύθμιση του Σαρκοζί. Έτσι, με την κοινή γνώμη κατά και με κινητοποιήσεις, που ελπίζω ότι θα είναι ακόμη μεγαλύτερες, η κυβέρνηση θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση.
