Οι αυτοδιοικητικές εκλογές 2010, οι πρώτες με τη διοικητική μεταρρύθμιση «Καλλικράτης» ολοκλήρωσαν τον 1ο τους γύρο. Τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν για το πολιτικό σύστημα και τις πολιτικές δυνάμεις μέσα από μια ψύχραιμη ανάγνωση των αποτελεσμάτων είναι πολλά.
Το ζήτημα της αποχής, που τόσο συζητιέται στη χώρα μας είναι ένα από τα χαρακτηριστικά αυτών των εκλογών. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τον δυνάμει ενήλικο πληθυσμό η αποχή κυμαίνεται γύρω στο 27% που αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο στην εκλογική ιστορία της χώρας αλλά αρκετά μεγαλύτερο βέβαια από ποσοστά που παρατηρούνται σε προηγμένες δημοκρατικά χώρες της Δύσης . Αυτή η έλλειψη συμμετοχής στις εκλογές καταδεικνύει την αδυναμία της ΝΔ και της Αριστεράς να «στείλουν» τον κόσμο στις κάλπες πολιτικοποιώντας σε υψηλότατο βαθμό τη διαδικασία και θέτοντας ως πολιτικό διακύβευμα την αντίσταση στην πολιτική της κυβέρνησης και στο Μνημόνιο.
Οι ψηφίσαντες όμως με την σειρά τους όχι απλά δεν πριμοδότησαν το ΠΑΣΟΚ αλλά η εκλογική επιρροή του κυβερνώντος κόμματος μειώθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Παρ’ όλα αυτά ο πρωθυπουργός έδειξε να το διαχειρίζεται σαν ένα θετικό μήνυμα καθώς η αμφισβητούμενη είσοδος των βασικών υποψηφίων του στον δεύτερο γύρο τελικά επετεύχθη καθώς επετεύχθησαν και καλά «σκόρ» στις περιφέρειες κάνοντας πολλές από αυτές διεκδικούμενες την ερχόμενη Κυριακή. Κοινώς ο χάρτης έχει πιθανότητες να αποκτήσει πράσινο χρώμα στο μεγαλύτερο μέρος του. Επιπλέον αυτή η ανάγνωση των αποτελεσμάτων του έδωσε την δυνατότητα στον Γ. Παπανδρέου να μην κάνει πράξη την απειλή του για εκλογές . Με 158 βουλευτές (μετά και από την παραίτηση Δημαρά τον Γενάρη) συν τις όποιες «χείρες βοηθείας» από πρόθυμους συνδαιτυμόνες σε δεξιά και αριστερά έδρανα της βουλής δύναται να επιδιώξει την συνέχεια της πολιτικής του καθώς οι δυνάμεις αυτές συναποτελούν μια αν μη τι άλλο ασφαλή πλειοψηφία.
Από την πλευρά της η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς δεν πρέπει να δυσαρεστήθηκαν από τον αποκλεισμό του ενδεχομένου των εκλογών. Δεν είχαν άνοδο και δεν δείχνουν σε καμία περίπτωση να αποτελούν φόβητρο για το ΠΑΣΟΚ. Οι προσωπικές επιλογές του προέδρου της ΝΔ, Κικίλιας(Περιφ. Αττικής) και Δράκος (Περιφ, Πελοποννήσου) πήγαν σχετικά καλά. Το ανησυχητικό για την ΝΔ είναι οι επιδόσεις των υποψηφίων που στήριξε η Ντόρα Μπακογιάννη στην Κρήτη κυρίως αλλά και στις περιπτώσεις των Μπουτάρη και Δημαρά που πιθανόν ένα κομμάτι των ψηφοφόρων τους να αποτελέσει βάση για τον νέο πολιτικό φορέα.
Η Αριστερά είχε εν μέρει άνοδο. Το ΚΚΕ που δεν αντιμετώπισε προβλήματα διασπάσεων, διαφωνιών και διαφορετικών ανταγωνιστικών μεταξύ τους συνδυασμών είδε την επιρροή του να αυξάνεται. Βέβαια στις συγκεκριμένες εκλογές ο Περισσός πληρώνει την στρατηγική της μονοσήμαντης καταγραφής καθώς σε μια σειρά από δήμους που θα μπορούσε να διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις η έλλειψη συμμαχιών του στέρησε αυτή τη δυνατότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα έχοντας να αντιμετωπίσει πολλά από τα παραπάνω προβλήματα διατήρησε γενικά τις δυνάμεις του και είδε υποψήφιους του να περνούν στον δεύτερο γύρο διεκδικώντας την νίκη. Χαρακτηριστική της πολυδιάσπασής του η εικόνα των αποτελεσμάτων στην Περιφέρεια Αττικής. Η Δημοκρατική Αριστερά σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ικανή να αποτελέσει πολιτική δύναμη που θα διεκδικήσει την είσοδο στη Βουλή και σίγουρα θα αναζητήσει συμμαχίες. Σε πολλές περιπτώσεις στήριξε υποψηφίους δημάρχους του ΠΑΣΟΚ ενώ στις περιφέρειες είχε πήγε καλύτερα εκεί που παραδοσιακά είχε δυνάμεις (Δυτική Ελλάδα, Κρήτη). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί έναν από τους κερδισμένους αυτών των εκλογών καθώς η άνοδος της εκλογικής της επιρροής είναι τέτοια που της δίνει προοπτική να ξεπεράσει το 1% στις επόμενες εκλογές.
Το ΛΑΟΣ δείχνει να μειώνει την πολιτική του επιρροή και να επιβεβαιώνει την τάση που υπάρχει εδώ και καιρό και δείχνει το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη να έχει διαρροές προς την ΝΔ του Α. Σαμαρά
Οι Οικολόγοι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι καθώς διατήρησαν την εκλογική επιρροή που έχουν στα αστικά κέντρα και κατεγράφησαν στο σύνολο της επικράτειας σαν μια πολιτική δύναμη που μπορεί να έχει βλέψεις στο παρόν ρευστό πολιτικό σκηνικό να διεκδικήσει την είσοδο στο κοινοβούλιο.
Τέλος η Χρυσή Αυγή για πρώτη φορά στην ιστορία της βγάζει δημ. Σύμβουλο στην Αθήνα και καταγράφεται σαν πολιτική δύναμη με ποσοστό 5% στον Δήμο Αθηναίων. Οι ψήφοι της προέρχονται κυρίως από την περιοχή της Ομόνοιας και του Αγ. Παντελεήμονα πράγμα που δείχνει μια αποτύπωση στο εκλογικό αποτέλεσμα της ακροδεξιάς στροφής των πολιτών της περιοχής πλέον μέσα και από τους θεσμούς.
Συμπερασματικά, όλα τα κόμματα θα μπορούσαν τηρουμένων των αναλογιών να μείνουν ευχαριστημένα από τα αποτελέσματα των εκλογών. Αυτό που «ακούγεται» όμως πλέον καθαρά είναι το «τρίξιμο των θεμελίων» του πολιτικού συστήματος. Η αδιαφορία των πολιτών να συμμετάσχουν ενώ η πολιτικοποίηση έχει φτάσει στο ζενίθ, εν μέσω κρίσης πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής και η απόρριψη αυτών που συμμετείχαν των δυνάμεων του δικομματισμού ρευστοποιούν το σκηνικό και κάνουν το πολιτικό μέλλον εξαιρετικά μη προβλέψιμο. Οι πιθανότητες και για κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος είναι πιο πολλές από ποτέ καθώς οι τάσεις είναι τέτοιες που δείχνουν μια στροφή προς τα αριστερά και προς μικρότερες πολιτικές δυνάμεις. Κατά συνέπεια η αύξηση της συμμετοχής στο μέλλον κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει καίριο χτύπημα για τις δυνάμεις του δικομματισμού.
