Ας εξεγερθούμε

Με αυτό τον τίτλο κυκλοφορεί το τρίτο τεύχος της εργατικής εφημερίδας "Δράση". Παρακάτω το κύριο άρθρο:

Πριν ένα χρόνο όλοι οι θιασώτες του καπιταλισμού ισχυρίζονταν ότι η κρίση δεν
οφείλονταν στις αγορές, αλλά μονομερώς σε κάποιους αδίστακτους και άπληστους
τραπεζίτες, χρηματιστές και κερδοσκόπους που εκμεταλλεύτηκαν την απορρύθμιση
των χρηματοπιστωτικών αγορών για προσωπικό όφελος.
Οι σοσιαλδημοκράτες από τη με-
ριά τους διακήρυτταν ότι η κρίση
οφείλεται στις νεοσυντηρητικές
πολιτικές και πανηγύριζαν για το «τέ-
λος του νεοφιλελευθερισμού» και την
επιστροφή του αγοραίου κρατισμού.
Όλοι τους όμως απόκρυπταν το γε-
γονός ότι η παγκοσμιοποίηση των
αγορών αντανακλά δομικές αλλαγές
στον καπιταλισμό και ότι η καπιταλι-
στική κρίση/κατάρρευση οφείλεται
στις αντιδραστικές επεκτατικές αναδι-
αρθρώσεις και μετασχηματισμούς του
καπιταλισμού, ως αποτέλεσμα της κρί-
σης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου.
Η προσπάθεια συσκότισης των πραγ-
ματικών αιτιών της κρίσης -η οποία δεν
είναι κρίση πολιτικής διαχείρισης αλλά
κρίση του καπιταλιστικού συστήματος–
γίνεται προκειμένου να αποτραπεί η
ανάπτυξη μιας μαζικής απειλητικής
ριζοσπαστικοποίησης που δύναται να
επιφέρει αυτή η διαπίστωση.
Ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν πρόκειται
να επιστρέψει σε προηγούμενες μορ-
φές του «κοινωνικού συμβολαίου», αλ-
λά το καταργεί υλοποιώντας νέες αντι-
δραστικές τομές, προβαίνει σε μια επι-
θετική συνολική αναδιοργάνωση των
εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέ-
σεων για να αναπαραγάγει την ολο-
κληρωτική εξουσία και κυριαρχία του
και διατηρεί (ακόμα και εν μέσω κρίσης)
σε υψηλά επίπεδα την κερδοφορία του
κεφαλαίου και την υπάρχουσα κρατική
ισχύ, καταστρέφοντας αξίες χρήσης,
εργαζόμενους, κοινωνίες, ανθρώπινες
ζωές, περιβάλλον. Δηλαδή η ίδια η κρίση
είναι ο καπιταλισμός και ο σύμμαχός του
το κράτος, που εδράζονται στην ύπαρξη
του κέρδους, της εμπορευματικής κατα-
ναλωτικής κοινωνίας, της καταπίεσης
και που περιθωριοποιούν και κάνουν
τη ζωή και την εργασία λάστιχο και
χρησιμοποιούν τους εργαζόμενους όταν
και όποτε τους χρειάζονται για την ανα-
παραγωγή και την ισχύ τους. Μια στρα-
τηγική που οι συνέπειές της είναι η
διογκούμενη ανεργία, ο κοινωνικός απο-
κλεισμός, η εξαθλίωση και υποβάθμιση
της ζωής των ανθρώπων, τα «εργατικά
ατυχήματα»- δολοφονίες, η κυριαρχία
στη γνώση, τον πολιτισμό, τη φύση, την
κοινωνική ζωή.
Επιπλέον η κοινωνική και εργατική δια-
μαρτυρία αντιμετωπίζεται από τους
κρατούντες με τόνους χημικών δακρυ-
γόνων. Καταστέλλουν και ποινικοποιούν
όποιον κοινωνικό και εργατικό αγώνα
δεν τους αρέσει, αναβαθμίζουν και στε-
λεχώνουν όλους τους κρατικούς μη-
χανισμούς ή δημιουργούν νέους (ομά-
δες ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ) για την εξασφάλιση
της κοινωνικής ειρήνης και της «δημο-
κρατικής ομαλότητας», εισάγοντας το
ενδεχόμενο ανοιχτής παρανομίας κά-
θε ανατρεπτικής κοινωνικοπολιτικής
δράσης και μ’ αυτόν τον τρόπο τρο-
μοκρατούν και ελέγχουν κάθε πτυχή
της κοινωνικής ζωής στην πόλη, στο
χωριό, στη γειτονιά, στη συνοικία.
Κοινωνικός εχθρός πλέον είναι εκείνος
που δε συναινεί με την πολιτική εξου-
σία, δεν αναγνωρίζει το μνημόνιο, το
πρόγραμμα σταθερότητας και αμφισβητεί
έμπρακτα και συνολικά το σύστημα της
κοινωνικής λεηλασίας. Πρόκειται για τη
σκληρότερη επέλαση του καπιταλισμού.
Μια κατάσταση πολέμου κράτους, κυβέ-
ρνησης και κεφαλαίου που η επίτευξή
του πραγματοποιείται εξαιτίας της από-
λυτης στήριξης των υπερεθνικών οργα-
νισμών, που λειτουργούν ως μέσο και
άλλοθι για την επιβολή όλων των επώ-
δυνων αντικοινωνικών μέτρων, περι-
θωριοποιώντας μεγάλα κοινωνικά στρώ-
ματα, καταστρατηγώντας κατακτήσεις,
υποτάσσοντας τα πάντα στην απόλυτη
κυριαρχία τους και κερδίζοντας χώρο,
άρα χρόνο, χρήμα και εξουσία.